بررسی کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی قلب باز در شهرستان بندرعباس در سال ۸۹-۱۳۸۸

مقدمه: ارتقا کیفیت زندگی بیماران عموما باید به عنوان اهداف اصلی مداخلات درمانی مطرح گردد. در این راستا، افزایش نیاز و تمایل به انجام جراحی قلب و عروق نشان دهنده اهمیت و توجه ویژه به این گونه بیماران پس از عمل جراحی و کیفیت زندگی آنان است. در این رابطه با توجه به عدم پیشینه تحقیقاتی در منطقه در خصوص کیفیت زندگی بیماران پس از عمل جراحی قلب، این مطالعه انجام گرفته است. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن کیفیت زندگی 100 نفر از بیماران پس از عمل جراحی قلب باز مورد بررسی قرار گرفت. گردآوری اطلاعات توسط پرسشنامه فارسی sf-36 که دارای 36 سوال که در 8 مولفه تنظیم شده است، صورت گرفت و نمرات مولفه های هشت گانه بین صفر تا 100 تبدیل شده که نمرات بیشتر نشان دهنده کیفیت زندگی بهتر می باشد. در این پژوهش داده ها توسط نرم افزار spss 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد بین دو جنس در مولفه سلامت جسمی - محدودیت روانی - درد بدنی و سلامت روانی مربوط به کیفیت زندگی ارتباط معنی دار وجود دارد (p<0.05). مردان در تمام مولفه ها میانگین نمرات بیشتری نسبت به زنان داشتند. همچنین ارتباط معنی دار بین بیماریهای زمینه ای و مولفه های سلامت کلی، درد بدنی و فعالیت اجتماعی و ارتباط معنی دار بین سطح تحصیلات و مولفه های سلامت عمومی، سلامت جسمی، فعالیت بدنی، محدودیت روانی و سرزندگی و نشاط مشاهده (p<0.05). به طوری که سطح تحصیلات بالاتر، میانگین نمرات بیشتری داشتند. نتیجه گیری: اگرچه اکثر بیماران سلامت عمومی خود را خوب توصیف کردند اما به طور کلی نمی توان ادعا نمود که کیفیت زندگی بیماران سه ماه پس از عمل جراحی قلب باز خوب بوده است و نیاز به بررسی های بیشتری دارد. لذا توصیه می گردد با مداخلات درمانی، مراقبتی و پیگیری های بعدی در ارتقا کیفیت زندگی بیماران به سطوح عالی قدم های موثرتری برداشته شود.